AUGUSTUS 2018

Roy 14-01-2008 – 20-08-2018

Voor ons Spaans teefje zochten wij destijds een maatje, want alleen is ook maar alleen. Na wat omzwervingen kwamen we terecht op de site van MyMartin en werd onze blik getroffen door een stoer uitziende herder kruising Roy genaamd. We dachten dat dit een mooie match zou zijn met onze diva en zelf houden we erg van dit soort honden. Roy onze Grote Vriendelijke R(e)us kwam op 22 december 2013 aan op Schiphol. We dachten eerst dat er een vergissing was gemaakt want hij was duidelijk zwaarder dan op de foto’s. Maar het belangrijkste was, hij was er: weg uit het asiel!

Ach wat was hij bang; hij wilde de reisbench niet uit en ging om de twee meter op de grond liggen. Met veel geduld hebben we hem in de auto gekregen. Eenmaal thuis was de ontmoeting met zijn nieuwe vriendinnetje direct goed. Even uitgebreid snuffelen aan elkaar en het pleit was beslecht.

Tja en daar zit je dan met zo’n grote hond waar geen enkele stoerheid in zit. Hij bleek onzeker en vond eigenlijk alles eng. Mensen en honden niet, nee dat was het probleem niet – hij was bang voor een kliko of een geparkeerde fiets of een doos in de gang, soms leverde dat zeer komische situaties op. We denken dat hij geboren is met een oude ziel en als je goed in zijn ogen kijkt zie je dat ook. We hoorden van de vrijwilligers in Moskou dat hij een keer uit het asiel ontsnapt is maar zelf weer terug kwam. Waarschijnlijk omdat hij niet wist wat hij moest doen. Malle jongen toch!

Roy’s favoriete plek waren de strandjes aan de Lek. Daar kon hij lekker tot zijn buik in het water en daarna op zijn gemak bootjes kijken; hij was liever lui dan moe. Met zijn meisje was het 8 poten op 1 buik; zag je de een dan zag je de ander. Heel lief voor elkaar en nooit lelijk doen naar elkaar. Hij likte haar droog als we van een zwempartijtje terug kwamen. Ook heeft hij elke opvanghond die hier kwam geholpen zich op hun gemak te voelen.

Wat een trouwe vriend is hij gebleken; hij heeft nooit gegromd, nooit gevochten en was altijd aan mijn zijde. Hij was mijn schaduw en mijn body-guard. ’s Avonds lekker met zijn allen op de bank en maar kroelen, kroelen, kroelen. En dan komt er een dag dat je merkt dat hij zich niet goed voelt. Piepen, hijgen, angstaanvallen………… Bij de dierenarts bleek dat zijn buik vol met tumoren zat. We hebben nog geprobeerd hem met pijnstillers op de been te houden, maar het was al te ver gevorderd. Juist omdat we zoveel van hem hielden hebben we hem rust gegund.

Lieve Roy, we hebben van elk moment met jou genoten. Je bijnaam was niet voor niets ‘Grote Vriendelijke R(e)us’. Wij en je hondenvriendinnetje missen je en we hadden je nog zo graag langer bij ons gehouden, maar dat je geen pijn meer hebt is veel belangrijker. Run Free Royke, Run Free.