Waarschijnlijk is Nadin op het einde van haar bijvoer programma. Zoals ik schreef moet ik oppassen want de achterpoot moet kunnen functioneren, dus overgewicht is niet goed. In ieder geval moet ik proberen te overzien wat haar ene poot kan hebben zodat ze over 6 jaar nog steeds zelfstandig kan rennen. Na -naar ik denk- een lange tijd in het asiel is alles interessant voor Nadin: ze ruikt praktisch alles en ze ziet de wereld als één grote uitdaging, in positieve zin. Ze is alert, nieuwsgierig, vriendelijk, laat zich door anderen knuffelen en soms gaat ze zelf naar anderen toe om knuffels te krijgen. Thuis is ze op haar gemak, rust veel op de bank. Maar ik zie ook dat ze nog steeds van het asiel droomt en dan is ze nerveus. Ze kijkt meestal nog treurig, maar soms is een levendige, vrolijke blik te zien. Als ogen konden spreken…

Over het algemeen is ze enorm vooruit gegaan deze maand, ze ziet Vanja als haar speelkameraadje en heeft haar plek in huis gevonden. Iedere keer als ik mijn jas aantrek staat ze al direct bij de deur om uit te gaan maar in de tussentijd heeft ze de betekenis van het woord “nee” geleerd wanneer ik boodschappen ga doen of ga werken. Ze is ook een heel gehoorzame hond en komt tijdens wandelingen vaak naar me toe voor een “bevestigingsknuffel”.
Tegelijkertijd had ik ook veel geluk dat Nadin het goed met mijn andere honden kan vinden, dat had anders kunnen zijn.
Liefs, de opvangster van Nadine.