November 2014

Jarig…

Vandaag ben ik een beetje jarig. Precies een jaar geleden ben ik met het vliegtuig vanuit Moskou van Rusland naar Nederland gekomen en in dit huis gaan wonen.

Dat was wel wennen. ’s Avonds laat kwamen we hier aan en ze lieten mij direct in de tuin uit aan een riem. Alsof ik zomaar weg zou lopen! Die eerste nacht mocht ik meteen bij de baas en het vrouwtje in de slaapkamer in een eigen mand liggen, maar op het kleedje bij het bed vonden ze ook goed.

Ik ben al helemaal ingeburgerd, al zeg ik het zelf, want ik kan goed Nederlands verstaan. Zoals ‘zit’, ‘af’ en ‘nee’. Ik luister goed naar mijn naam, Laika, maar als ik even iets interessants ruik en ik word geroepen, doe ik net of ik niets hoor, ‘Oost-Indisch doof’ noemt mijn vrouwtje dat, maar aan mijn oren mankeert heus niks!

Ik mag bijna altijd met het vrouwtje mee in de auto als ze boodschappen gaat doen, maar soms kan ze mij er niet bij hebben. Aan de manier waarop ze zegt: ‘Nee, lieverd, je kunt nu echt niet mee’, heb ik genoeg, dan weet ik het al. Ik draai me om, doe net of ik haar niet meer zie en ga in mijn mand liggen.

Vaak probeert ze me dan nog een brokje of kauwkluifje te geven, want ze vindt het zeker zielig voor me, maar daar heb ik dan ook geen zin in en raak het niet aan. Pas wanneer ze weer thuis is, pak ik het snel op en ga naar hartenlust lopen kluiven! Zonder mij weggaan… en wie past er dan op haar auto, hè, wie dan?

Ik vind autorijden bijna het fijnste wat er is. Van het gezoem van de motor, de stemmen van mijn baas en vrouwtje en de muziek op de autoradio word ik zó slaperig. Ik kan het uren volhouden, en slaap de hele rit heel diep. Het is heerlijk ontspannend. Als we op de plaats van bestemming zijn, rek ik me eerst eens heel goed uit, kijk om me heen en kom dan op mijn gemak de auto uit. Niet te gehaast, eerst alles even overzien.

Als we op bezoek gaan, ben ik de braafste hond die er maar bestaat, zegt mijn vrouwtje, want ik ga lekker liggen in een hoekje of onder de tafel, luister naar het geroezemoes van de stemmen en droom binnen de kortste keren weg.

Het leven hier bevalt me heel goed. Ik vind het heerlijk om in het huis te zijn. Als het vrouwtje in de tuin bezig is, dan blijf ik natuurlijk wel even bij haar. Af en toe ren ik eens een rondje om de vijver, of doe ik met een schijnbeweging net alsof ik op haar afren – maar niet te lang hoor, veel te vermoeiend zeg, dan ga ik weer lekker binnen in mijn mand liggen, of tegen de schuifpui aan met mijn voeten tegen het glas.

Ik ben niet opdringerig. Alleen ’s avonds zo rond half elf, dan ga ik voor mijn baas en vrouwtje staan en hou mijn kop schuin, afwisselend naar de ene en de andere kant. Als ze dan niet reageren, ga ik blaffen. Zo’n echt hoog ‘meidenblafje’ noemt het vrouwtje het. Soms moet ik nog wachten, nou ja, ga ik maar weer liggen, ik berust vaak in de dingen die gebeuren, of niet gebeuren. Maar meestal bereik ik wel wat ik wil: een lekker stuk lopen. Voordat het zover is, krijg ik een tuig om met een fel rood lichtje op mijn rug, zodat ik goed zichtbaar ben. We lopen meestal de straat uit naar het volgende dorp. Langs de berm zijn zoveel luchtjes! Ik vergeet soms helemaal om mijn behoefte te doen, ik ben dan zo afgeleid.

Herman loopt af en toe ook mee. Herman is mijn vriend. Hij is een kater, maar denkt geloof ik vaak dat hij een hond is. We spelen af en toe samen in de tuin, jammer dat ik ook niet in bomen kan klimmen. Herman geeft me altijd kopjes, nou dat vind ik aardig maar ook wel een beetje klef, hoor, het moet niet te lang duren, ik ben graag ‘op mezelf’.

Sinds kort zijn er nieuwe kippen, die loslopen in de tuin. Ze komen uit een soort shelter, zoiets waarin ik vroeger ook zat. Een legbatterij noemen ze het. Het zijn wel gekke wezens die op twee ‘benen’ lopen, alsmaar in de grond pikken en met hun poten aan het harken zijn, maar ik vind het allemaal prima. Van mij zullen ze geen last hebben.

Ik heb het hier heel erg fijn, ik ken ‘mijn mensen’ precies, hoor wanneer ze thuiskomen. Alleen als er een vreemde op de deurklopper bij de voordeur ramt, dan blaf ik de longen uit mijn lijf, spring met vier poten tegelijk omhoog en steek vervolgens mijn hele kop door het kattenluik. Ze willen het me proberen af te leren, maar iemand moet toch waarschuwen?

Verder ben ik de liefste van de wereld, zeggen ze hier, en is dat niet een mooi verjaardagscadeau?

Februari 2014

Even een update van onze Laika (sinds 17 november j.l. bij ons). Zij is nog steeds een schatje en wordt steeds vrijer. Ze blaft nu als ze naar binnen wil, na een tijdje in de tuin geweest te zijn. Deed ze dat nu ook maar als ze naar BUITEN wil/moet, zucht…hoeveel plassen ik al heb moeten opruimen weet ik niet meer! Dat is het enige wat nog niet zo lekker loopt, ze geeft het domweg niet aan en gaat dan zitten, maar ze is en doet het zo bescheiden dat ik haar nooit betrap…Nu zijn we ook nog steeds aan het verbouwen en leven deels op de betonnen vloer (met vloerverwarming weliswaar), dus denkt ze misschien dat het zoiets als de shelter is. Ik prijs haar zo ongeveer de hemel in als ze haar plas wel buiten doet!!! Ze kan ook heel lucratief zelf haar kostje bij elkaar scharrelen. Zo miste ik laatst bij het opruimen van de boodschappen een rookworst en vond later alleen het loodje in de mand terug. Op dezelfde manier is er ham verdwenen, een stuk Brie en zelfs een appeltaartje! Voortaan het boodschappenkratje hoog zetten dus! Verder is ze ontzettend lief met onze drie poezen, geweldig om te zien, geen enkel probleem geweest. Andere honden interesseren haar niet zo. Het is zo aandoenlijk hoe ‘bescheiden’ Laika haar plek heeft gevonden en elke dag weer duidelijk dankbaar is met de aandacht die ze krijgt. En het kost ons geen enkele moeite dit ontzettend lieve hondje die aandacht te geven. Wij zijn heel erg blij met haar!

Lyalka is a very friendly and kind girl, very gentle. She likes people very much and wants to stay with someone special forever. She is ready to give all her love to her future owner. She likes everybody, both people and dogs. She is not aggressive. She is very trustful dog, needs the best owner who can give her good care and tenderness. The most important thing for her is to be with a person and be loved. She is a real friend for the whole family. She wants to be a domestic dog. Give her a chance! Lyalka is very good on the leash. She loves to go for a walk with someone.

Lyalka is een heel vriendelijk en zachtaardig hondenmeisje. Zij houdt erg veel van mensen en zou graag voor altijd bij een speciaal iemand willen blijven. Zij wil zo graag haar toekomstige eigenaar al haar liefde geven! Lyalka kan met iedereen opschieten, mensen en honden.

Zij is niet agressief, heel betrouwbaar en heeft de allerbeste eigenaar nodig om haar de goede verzorging te geven die zij nodig heeft. Het allerbelangrijkste voor haar is om bij iemand te zijn die van haar houdt. Zij is zeer geschikt voor een gezin en wil graag een huishond worden.

Wie geeft haar een kans? Zij loopt heel goed aan de lijn en wil graag een wandeling maken!