Teef, wolfsgrauw met kleur, gesteriliseerd, 52 cm. Leeftijd: een jaar of vijf? Niet piepjong, maar ook niet oud. Op haar fraaie gebit zou menig Nederlandse hond jaloers zijn. Haar conditie moest wat opgepoetst maar die gaat nu door veel wandelen en fietsen letterlijk met grote sprongen vooruit.

Laura deelde haar hok met Amur, en toen hij drie jaar geleden zijn rugzakje mocht pakken voor Nederland bleef zij achter. Toen verscheen Harley in haar hok, weer zo’n leuke man. Ook hij liet haar achter. Ze keek hem na door de tralies en zuchtte. Voor haar geen adoptie. Waarom dan niet? Ze houdt zo van mensen, van gezelligheid en aandacht maar het zag er niet naar uit dat ze die ooit nog ging krijgen. Gelukkig had een teamlid van MyMartin gezien hoe lang ze al op de site stond en liet haar komen als fosterhond om haar toch die mooie toekomst te geven. Laura is echt een oer-Rushond. We weten niets van haar achtergrond. Ze zwierf op straat en kwam in het asiel terecht. Op 9 januari landde ze op Schiphol. Ze verblikte of verbloosde niet na de lange reis; liep de bench uit, klom in de auto en keek gezellig uit het raam naar de Nederlandse snelwegen. Dat was een hele prestatie want die auto zat tot het dak vol met drie mensen, twee honden en een enorme bench. Kon haar niets schelen, lekker op schoot hangen en uit het raam kijken vond ze best. Thuis wandelde een blokje om, at een bak brokken leeg en stortte zich tevreden in de zachtste mand die ze kon vinden.

Laura is gewoon een gezellige huishond voor iemand die niet veel eist en wel veel wandelt. Lekker buiten wandelen vindt ze het aller-allerleukste wat er is. Stappen en snuffelen, dat houdt ze uren vol. Ze trekt niet aan de lijn, springt niet tegen je op, loopt keurig mee en is duidelijk gewend aan een drukke stad. Alleen bij verkeer dat op haar af lijkt te komen schrikt ze soms even. Als ze iets geks ziet of hoort kijkt ze alleen maar heel verbaasd met haar scheve oortjes en intense blik en loopt dan weer door. Of je nu door de stad wandelt of in het park, ze vindt het allemaal even leuk. En daarna wil ze graag bij de koffie een lekkere kluif op een zachte ligplek, bij haar baasje in de buurt. Kunstjes doen vindt ze grote onzin.

Dit mooie veelkleurige beertje heeft hartbrekend lang in het rot-asiel gezeten, maar moet ooit huishond zijn geweest. Ze houdt van lekker eten en zachte ligplekken, doet zich graag tegoed aan pens en buffelhuidkluiven en ze wist in Nederland binnen een uur wie haar baasje was. Laura wil graag geaaid worden en kwispelt blij tegen nadere kinderen maar ze houdt niet van opdringerig, druk en brutaal, dat is ze zelf ook niet. Vreemde mannen vindt ze even moeilijk, maar met lekkere koekjes is ze zo om te praten.

Laura verloor haar jeugd in dat rothok in Moskou maar ze haalt de schade nu vrolijk in. Ze is zo blij en gezellig. Wandelen? Graag. Fietsen? Tuurlijk. Eten? Heerlijk. Aan je voeten liggen? Het liefste. Een nieuw ontdekt pretje is met twee voorpoten op de vensterbank staan, naar buiten kijken en indien nodig tegen de postbode blaffen.

Ze was wat stram maar dat gaat snel beter. Na een week had ze al veel meer spieren en conditie en trok ze sprintjes. Ook loopt ze al een behoorlijk stuk naast de fiets, ook weer met af en toe even lekker een galopje van blijdschap en nieuwe levensvreugde. Trappen loopt ze met gemak op en af. De jonge blom komt steeds meer tevoorschijn.

Haar enige kleine nadeel is dat ze naar andere honden een beetje “grumpy” is als het om haar mand, kluif of brokjes gaat. Die zijn van haar en die staat ze niet af aan een andere hond in huis, punt uit. Als dat nou maar netjes wordt gerespecteerd is er niets aan de hand. Als foster mag ik haar terwijl ze eet of op een botje kluift gewoon aaien, ze blijft ontspannen. Tegen mijn übercoole reu is ze vriendelijk, vrolijk, ontspannen en respectvol.

Autorijden vindt ze gezellig, ze kan even alleen zijn en kinderen zijn geen probleem, mits ze haar met respect benaderen. Katten weten we nog niet. Andere honden op straat besnuffelt ze vriendelijk en beleefd. Ook binnen is ze beleefd, en ze eist zelf ook dat respect. Met een zelfverzekerde rustige vent erbij moet dat kunnen, met een felle teef is minder geslaagd. Ze heeft geen enkel bezwaar tegen “enig kind” zijn.

Wat voor eigenaar? Wie een heerlijke lieve grappige levensgenieter zoekt om buiten mee te struinen en daarna gezellig samen koffie te drinken, die heeft aan Laura de perfecte gezelschapsdame. Tuin of appartement zijn allebei geschikt. Wie wil flyballen en doggydancen kan beter even verder zoeken.

Bij MyMartin weten we dat “ouderen” soms moeite hebben om een geschikte hond te vinden/krijgen. Wij nodige alle wandelende hondenliefhebbers (nouja, boven de 18) van harte uit om samen met deze Lieve Levenslustige Laura te genieten van de goede dingen van het leven.